Msza św. w 30 dzień po śmierci, to praktyka wynikająca z tradycji katolickiej. Trzeci, dziewiąty i czterdziesty dzień po śmierci wiąże się z prawosławnymi wierzeniami o losach duszy i jej drodze, jaką pokonuje z doczesności do wieczności.
W prawosławiu wierzy się, że dusza po opuszczeniu ciała przez dwa dni jest wolna i może odwiedzać miejsca, które były jej drogie za życia ziemskiego. Trzeciego dnia natomiast przechodzi przez legiony duchów złych, które zatrzymują ją i ujawniają przeróżne grzechy, do których przecież same ją nakłoniły. Stosownie do różnych doświadczeń, istnieje dwadzieścia takich zatrzymań, zwanych mytarstwami. Na każdym z nich rozliczany jest inny grzech; po pokonaniu jednej zapory dusza przechodzi do następnej. I wyłącznie po przejściu wszystkich, może kontynuować swoją drogę. Dzieje się to trzeciego dnia, dlatego wtedy należy się szczególnie za duszę modlić.
Po
pokonaniu mytarstw i oddaniu pokłonu samemu Bogu, dusza przez 37 dni odwiedza niebiańskie krainy i piekielne czeluści,
jeszcze nie wiedząc gdzie pozostanie i dopiero 40 dnia wyznacza się jej
miejsce przebywania, aż do zmartwychwstania umarłych.
Ważny
jest również dzień 9 po śmierci. Do tego dnia dusza poznaje raj, a w
pozostałe dni - piekło. Dlatego też wskazane są szczególne modlitwy za
duszę dziewiątego dnia. Tyle prawosławna tradycja.
W katolickiej nauce o rzeczach ostatecznych nie mamy tak dokładnie "rozpisanego
grafiku", co i którego dnia po śmierci dzieje się z duszą. Obca jest
nam idea sądzenia nas przez duchy czyste (Aniołów) i upadłe (demony).
Wiemy tylko, że po śmierci dusza staje przed Bożym Sądem szczegółowym,
na którym widzi całe swoje życie, dobro i zło, które uczyniła, i zapada decyzja: niebo, piekło lub czyściec, dokąd dusza natychmiast się udaje. Tradycja odprawiania Mszy św. w 30 dzień po śmierci wydaje się mieć korzenie biblijne,
bo przez 30 dni właśnie trwała żałoba Izraelitów po Mojżeszu. Być może
jest to też jakieś nawiązanie do zwyczaju odprawiania Mszy
gregoriańskich. Jest ich przecież 30 - po odprawieniu ostatniej dusza powinna przejść do nieba. Jeśli zaś nie odprawia się 30 Mszy św. gregoriańskich, to przynajmniej 30-dniowe modlitwy za zmarłego kończy się ofiarowaniem Mszy św. Stąd zapewne zwyczaj Mszy św. w 30 dzień po śmierci.
Dlaczego warto się modlić za zmarłych? Jaki jest sens takich modlitw?
To temat szeroki. Po pierwsze, zachęca nas do tego słowo Boże zawarte w Piśmie Świętym. Po drugie - Tradycja Kościoła i świadectwa osób świętych, którym objawiały się dusze czyśćcowe prosząc o modlitwę. One same pomóc już sobie nie mogą. Czas zdobywania zasług dla nieba,
zdobywania świętości, skończył się wraz ze śmiercią. Pozostaje
odpokutować za zło popełnione za życia i pokuta ta dokonuje się właśnie w
czyśćcu. Jest to rodzaj długu, który trzeba spłacić. I tak jak w naszej rzeczywistości ktoś może spłacić czyjś dług, (wziąć choćby częściowo spłatę na siebie), tak samo my możemy pomóc spłacać długi zmarłych pokutujących w czyśćcu. Wyrównujemy za zło ich grzechów dobrem, które czynimy w ich intencji. Może to być dobry uczynek, modlitwa, post, a najbardziej - Ofiara Mszy św. Wyrównujemy w ten sposób "bilans" dobra i zła na świecie, naprawiamy naszym dobrem to, co zostało zepsute przez zło grzechów. Tak mniej więcej to działa...
