Pogrzeb wierzącego chrześcijanina
jest nie tylko obrzędem religijnym, w którym oddajemy cześć zmarłemu, żegnamy
się z nim i odprowadzamy jego ciało do grobu – miejsca pamięci, które będziemy
odwiedzać w ciągu najbliższych tygodni, miesięcy, lat… Pogrzeb chrześcijanina jest przede wszystkim wielką
modlitwą wdzięczności Bogu za dar osoby, którą kochaliśmy i szanowaliśmy, i od
której doświadczaliśmy wielorakiego dobra. Jest także wyznaniem naszej wiary w
nieśmiertelność ludzkiej duszy, która po śmierci człowieka staje przed Bogiem na sądzie i
dlatego my, pozostający na ziemi, chcemy towarzyszyć naszym bliskim, którzy
przechodzą z tej ziemi do wieczności. Towarzyszyć przez modlitwę o miłosierdzie
Boże dla nich, przez Ofiarę Mszy św. o zbawienie ich dusz oraz skrócenie i
uczynienie lżejszą pokuty czyśćcowej.
Przygotowanie obrzędów pogrzebu
dokonuje się na plebanii, w biurze parafialnym, zaraz po dokonaniu pierwszych
formalności w zakładzie pogrzebowym, w którym ustala się dzień i godzinę
pochówku. Można przyjść dosłownie o
każdej porze dnia, także poza oficjalnymi godzinami pracy biura
parafialnego. Koniecznie należy mieć ze
sobą odpis aktu zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego.
Ostrzegamy przed
nieuczciwymi praktykami niektórych zakładów pogrzebowych, które wykorzystując
sytuację duchowego bólu rodziny proponują „swojego” księdza jako celebransa
pogrzebu i załatwienie „kościelnych formalności” bez potrzeby udania się do
parafii. Nie ma w Kościele rzymskokatolickim takiej praktyki „dyżurnego”
księdza współpracującego z jakimkolwiek zakładem pogrzebowym. Wszystkie sprawy
dotyczące ceremonii religijnej omawia się z księdzem w parafii, do której należał zmarły.
Pogrzeb składa się z trzech części:
Mszy św. (najlepiej sprawowanej w obecności ciała zmarłego), obrzędów
ostatniego pożegnania oraz złożenia w grobie trumny z ciałem lub oddania jej do
spopielenia i pochówku prochów.
Należy podkreślić, że Msza św. nie jest dodatkiem do
pogrzebu, ale jest pierwszą i
najważniejszą jego częścią. To tutaj składamy Bogu Ofiarę Ciała i Krwi
Chrystusa, aby Jej mocą zmarły został usprawiedliwiony i oczyszczony z
wszelkich win i słabości, aby bez przeszkód mógł osiągnąć niebo. Wielkie
znaczenie ma tu obecność bliskich,
których moralnym obowiązkiem jest nie tylko uczestnictwo w niej i modlitwa, ale także przyjęcie Komunii św. w intencji zmarłego, poprzedzone
pojednaniem się z Bogiem w sakramencie pokuty. Z natury rzeczy msza taka powinna być celebrowana w dniu
pogrzebu przed obrzędami na cmentarzu.
Piękną i wartą podtrzymania
tradycją jest celebrowanie Mszy św. pogrzebowej w obecności trumny z ciałem zmarłego (większość zakładów pogrzebowych nie stwarza w związku z tym żadnych
problemów). Wtedy obrzędy ostatniego pożegnania celebruje się w kościele na
zakończenie Mszy św., poczym wszyscy udają się bezpośrednio na cmentarz, na
miejsce pochówku, z pominięciem kaplicy cmentarnej.
W przypadku Mszy św. pogrzebowej sprawowanej bez obecności ciała zmarłego
obrzędy ostatniego pożegnania celebrowane są w kaplicy cmentarnej o godzinie wyznaczonej przez zakład pogrzebowy.
Jeżeli
ciało osoby zmarłej ma być spopielone, bardzo prosimy, aby zadbać (zgłosić w zakładzie
pogrzebowym), że obrzędy ostatniego
pożegnania w obecności rodziny i księdza mają się odbyć jeszcze przed spopieleniem w kaplicy cmentarnej, a nie w tzw. Sali rozpoznań. To są właściwe, uroczyste obrzędy pożegnania zmarłego w jego ciele, chwila
rozstania z nim, zanim oddamy je nie ziemi, ale płomieniom. W takim wypadku krótki
obrzęd pochówku prochów odbywa się po kilku godzinach lub następnego dnia. Może w nim wówczas uczestniczyć tylko
najbliższa rodzina, i może rozpocząć się w kaplicy cmentarnej, albo od razu
przy grobie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz