Patroni dobrej śmierci - część 2

Św. Andrzej Avellino (10 listopada) - urodził się na Sycylii w roku 1521. Ukończywszy studia prawnicze i teologiczne został kapłanem i występował jako adwokat w sądzie kościelnym.
W dążeniu do doskonałości wstąpił do zakonu Teatynów, w którym oddał się pracy duszpasterskiej. Pracował bez wytchnienia z wielkim oddaniem. Mawiał: „Unika bycia dobrym ten kto nie stara się być lepszym". Wyniszczony nieustanną pracą umarł w Neapolu 10 listopada 1608 roku,  gdy rozpoczynał Mszę świętą. Jest patronem chroniącym od nagłej i niespodzianej śmierci.

+++

Św. Anioł Stróż (2 października) – każdy z nas otrzymał od Boga szczególną pomoc i opiekę w postaci osobistego Anioła Stróża. Wśród rozmaitych jego zadań, jak: ochrona przed niebezpieczeństwami, wypadkami, uświadamianie duszy szatańskich pułapek, modlitwa o nawrócenie i powrót do Boga, gdy powierzony jego opiece człowiek upadnie, wielką łaską, jaką może udzielić Anioł Stróż, jest pouczenie człowieka o zbliżającej się śmierci, obdarowanie przeczuciem jej bliskości, aby można było się do niej przygotować.

+++

Św. Barbara z Nikomedii (4 grudnia) – patronka dobrej śmierci i trudnej pracy. Wywodziła się z pogańskiej rodziny, jej nawrócenie sprowadziło na nią gniew ojca, który przed egzekucją uwięził ją w wieży. Tam nawiedził ją anioł, który przyniósł jej kielich z Komunią św. Poniosła śmierć męczeńską z ręki własnego ojca. Czczona od starożytności przez chrześcijan Wschodu i Zachodu, wielkim jej admiratorem był m.in. papież św. Grzegorz Wielki i św. Stanisław Kostka.

+++

Św. Brygida Szwedzka (23 lipca) – szczęśliwa żona i matka ośmiorga dzieci, po śmierci męża oddała się całkowicie Chrystusowi w posłudze najuboższym i założonemu przez siebie żeńskiemu Zgromadzeniu Najśw. Zbawiciela (do dziś zwanemu siostrami brygidkami). Była mistyczką, spisywała przepowiednie dotyczące losów Kościoła i świata, które objawiał jej Chrystus. Napominała papieży i władców wzywając do wierności Chrystusowi i ostrzegając przed karami Bożymi. Wielokrotnie podejmowała wyczerpujące pielgrzymki do Rzymu, Santiago de Compostella, Ziemi Świętej, z której wróciwszy umarła z wyczerpania 23 lipca 1373r., w dniu, który sama przepowiedziała. Może dlatego właśnie jest patronką dobrej śmierci.

+++

Św. Benedykt z Nursji (11 lipca) – ojciec zachodniego monastycyzmu, założyciel rodziny zakonnej, która w wiekach średnich budowała cywilizację Europy na fundamencie Ewangelii i Reguły benedyktyńskich klasztorów, których w okresie świetności było ponad 20 tysięcy. Benedykt zmarł 21 marca 547r., kilka dni po śmierci swojej siostry św. Scholastyki, której duszę ujrzał w widzeniu, jak wznosiła się niczym gołębica wprost do nieba. Jest orędownikiem umierających. Medalik i krzyż benedyktyński jest sakramentalium, które zawierając egzorcyzm wspiera nas w walce ze złym duchem.

+++

Św. Bernard z Clairvaux (20 sierpnia) – święty zakonu cysterskiego, gorliwy czciciel NMP, charyzmatyczny opat klasztoru w Clairvaux, założył też 67 innych klasztorów cysterskich, wybitny kaznodzieja zwany „doktorem miodopłynnym”, swoim przykładem pociągał innych do wstąpienia w szeregi braci zakonnych, umiał połączyć życie czynne i aktywne z głęboką mistyką i kontemplacją spędzając długie godziny nocne na modlitwie. Zmarł w 1153 r. Orędownik wzywany w godzinie śmierci.
+++
To jeszcze nie wszyscy. Część trzecia prezentacji Patronów dobrej śmierci wkrótce.